NEREDE O ESKİ BAYRAMLAR
Bayramlar, sevinç ve mutluluğun ifadesidir.
Bayramlar, umutların tazelendiği gündür.
Bayramlar, ailenin öneminin vurgulandığı gündür.
Bayramlar, özlemlerin son bulduğu, küskünlerin barıştığı gündür.
Bayramlar, sevgilerin mutlulukların paylaşıldığı gündür.
Her bayram geldiğinde geçmişe özlem duyularak “Nerede o eski bayramlar” sorusu toplumda hep sorulur. Demek ki geçmişteki gibi bayramları yaşayamıyoruz.
Eski bayramlarda, hazırlıklar, tatlı bir telaşla günler öncesinden başlardı. Sevinçten, heyecandan yerimizde duramazdık. Yeni elbise, yeni ayakkabı, yatağımızın başucunda sabahı zor ederdik. Belki de seçebileceğimiz başka giyeceklerimizin olmayışından bu kadar çok önemsiyorduk. Şimdiki gibi, çocuklar ne isterse hemen alınmazdı. Evler temizlenir, bayrama özgü alış veriş yapılır, yöresel yemekler, tatlılar hazırlanırdı. Ziyaret edilemeyen yakınların bayramı telefonla ya da elektronik postayla değil, içine birkaç fotoğraf konulmuş kartpostallar gönderilerek kutlanırdı.
Bayram namazından hemen sonra, gruplar halinde mezarlıklar topluca ziyaret edilir dualar okunurdu. Köyde bulunan hastalar ziyaret edilirdi. Sonra aileler arasında, komşularla, akrabalarla bayramlaşılırdı. Çocukların, bayram harçlıklarına kavuştuğu an görülmeye değerdi. Torbalarla topladıkları bayram şekerlerini büyük bir hazine gibi korurlardı. Yedikçe yeniden sayım yaparlardı. Ailece yapılan kahvaltılarının, öğünlerde yenen yemeklerin lezzeti bayram günlerinde bir başkaydı. Bir kaç günde olsa çok büyük mutluluklar paylaşılırdı.
Bayramlar, küçük yerleşim yerlerinde yinede öncekilere benzer şekilde yaşanıyor olabilir. Ancak büyük kentlerde günümüze göre eski bayramlar çok farklıydı.
Günümüzde bayram ziyaretleri, bir güzellik ve mutluluk olarak görülmüyor, bir an önce yapılması gereken, zoraki bir görevmiş ve sıradan çıksın diye bakılıyor. Bayram ziyaretleri oldukça azaldı. Yapılan ziyaretlerin çoğu da geniş zamanda yapmamız gereken hasta ziyaretleri, yaşlı ziyaretleri amaçlıdır. Artık kapıların zilleri çalmıyor komşuların çocukları bile gelmiyor, dört gözle beklediğimiz sevdiklerimiz neredeler? Anlayacağınız hepimiz değiştik. Çocuklar eski bayramları bilmediği için armağanlarıyla, harçlıklarıyla yine ailede en
çok bayramı yaşayan kesimdir.
Günümüzde, özellikle de yoğun iş temposu nedeniyle bayramlar tatil ya da dinlenme fırsatı olarak değerlendiriliyor. “Çekirdek aile”nin hısım akraba ziyaretleri yapmak yerine tatile çıkması ve bu yüzden de el öpenlerin azalması sonucu büyüklerin bayramları daha bir ”buruk” geçiyor. Eski bayramlar, “Tatil” oldu. Daha beteri 2020 yılında yaşadığımız pandemi nedeniyle dört duvar arasından dışarı çıkamaz olduk. İyice iç çekerek “Ah o eski bayramlar
diye sızım sızım sızlanır olduk.
“Nerede O Eski Bayramlar” derken herkesin hatırladığı anılar farklılık gösterse de gelişen teknolojiyle birlikte alışkanlıklarımız değişse de eskiye özlem duysak da pandemi kıskacına yakalansak da; tüm okurlarımın ve ülkemin birlik, beraberlik, dostluk içinde huzurlu, mutlu
bayramlar geçirmesini diliyorum.
Çocukluk anılarımı dile getiren şiirimle sizleri baş başa bırakıyorum.
BAYRAMLAR
Anılar dizildi katar be katar
Çocukluk aşkımdır bayramlar benim
O güzel günlerim burnumda tüter
Çocukluk aşkımdır bayramlar benim
Bir çocuk ordusu alır yanıma
Dolaşırdım konu komşu haylama
Şekerler toplardım küçük torbama
Çocukluk aşkımdır bayramlar benim
Gülüm bayramların tatlı telaşı
Hayaller savaşır gerçeğe karşı
Zihnimde dolanır değirmen taşı
Çocukluk aşkımdır bayramlar benim
Songül DÜNDAR (Gülüm)
(2019/Ağustos)
Yorumlar